چرا عذاب قوم مغول بر ما ایرانیها نازل شد؟!

عباس اقبال آشتیانی در کتاب تاریخ مغول داستان جالبی را به قول یکی از ایرانیهایی که دارای مقام نزد مغولان بود؛ نقل می کند.

آن ایرانی می گوید:

یکبار دیدم که دو جوان مغول را دسته بسته به پیش اُقلان(بزرگ مغولان) آوردند. اقلان از کسی که آن دو جوان را آورده بود پرسید:«گناه این دو جوان چیست؟»

آن فرد گفت:«  من دیشب گشت می زدم که متوجه شدم این دو جوان در حال نگهبانی؛ بر روی اسب خوابشان برده است ! پس آنها را بیدار کردم و با طناب دستشان را بستم تا برای مجازات خدمت شما بیاورم»

اقلان از آن دو جوان پرسید: آیا شما در خواب بودید؟!

آن دو تایید کردند. اقلان دستور داد  یکی را بکشند و سرش را به گردن دیگری ببندند و در تمام شهر بچرخانند تا عبرت همه مغولان شود! سپس نفر دوم را هم بکشند!

ماموران بلادرنگ دستور را اجرا کردند!

آن ایرانی که ناظر این مسئله بود از اقلان پرسید:« چرا آن دو جوان خطا کار به دروغ نگفتند ما در خواب نبودیم تا از مجازاتی چنین سنگین رهایی پیدا کنند؟! چرا که جز یک نفر؛ شاهد دیگری نبود!»

اقلان به آن ایرانی گفت:«  چرا تعجب می کنی؟ مغول اگر هزار جان داشته باشد و همه را بدهد؛ کشتن را انتخاب می کند و دروغ نمی گوید. دروغ گفتن کار شما تازیان است و بدین سبب خدای برترین؛ بلای ما را بر شما فرستاده است!!»

----------------

شاید منطقی به نظر نرسد که استدلال یک حاکم مغول را به عنوان علت نزول بلاء مغول به ایران بدانیم اما طبق آموزه های دینی؛ هر آنچه از خیر وشر عاید یک جامعه شود؛ بدست خود آن جامعه فراهم می شود!

براستی اگر محکمه وجدان را در پیش چشمانمان بر پا کنیم ؛ چند درصد از ما ایرانیها حاضریم برای رهایی از مجازات سخت که نه!؛ برای رسیدن به منافعی هرچند اندک؛ چند دروغ سر و هم نکنیم؟!

------

مولا علی می فرماید: بنده خدا مزه ایمان را نمی چشد تا آنگاه که دروغ را ترک کند چه جدی باشد و چه شوخی!